《依韵和丁元珍见寄》拼音版

宋代梅尧臣

yùndīngyuánzhēnjiàn--méiyáochén

cóngjiāngnánláiguàjiāngshàngzhèng

qīngzhōuxíngfēngjìng

nǎishěngshǎoshíxuéqiángmiǎnjiāxìng

chūnòngzhùwèijiějīng

mèishíhuòfǎnshòurénbǐng

qīnxiánháoyóusuǒshàngzhìdìng

yàncháoshìxuānshānlínjìng

wèiyánwèiyányánbīng

chàngchùcāolìng

rénglèichǔzhúcónggēnbèng

便biànchéngcuìlánggānjiǔfēngshuāngyìng

suīránzhēnshuíjiūjìng

shìjiānwàngtǎnjǐnqiújìng

qiúshìshūjīncèngdēng

cèngdēngchéngchàsuǒǒubìng

wǎnféngèrsānyǒuyǐnhènduōbìng

dàozhānhuíqiūyuèchūnmèng

píngshēngjǐngzhěxièhòuchūtiānxìng

jiēyóuwèiróngkuàngshēngyánbìng

shícánguǎshíyòngyòuxíng

àizhīrěndànháizhìmíng

zàizhuóshìxiánzhīqīngjiǔshèng

dànyòngzuìwèilǎoshǎogèng

shāotáoyuánrénpiāněrchéngtǐng

xúnhuāzhúshuǐwǎngniànshuāishèng

ōufēiqíngshānxiǎngyīng

xièjūnquànwēiyánlüètīng

gǔngǔnwèishìgòngyōurénpíng

梅尧臣简介

唐代·梅尧臣的简介

梅尧臣

梅尧臣(1002~1060)字圣俞,世称宛陵先生,北宋著名现实主义诗人。汉族,宣州宣城(今属安徽)人。宣城古称宛陵,世称宛陵先生。初试不第,以荫补河南主簿。50岁后,于皇祐三年(1051)始得宋仁宗召试,赐同进士出身,为太常博士。以欧阳修荐,为国子监直讲,累迁尚书都官员外郎,故世称“梅直讲”、“梅都官”。曾参与编撰《新唐书》,并为《孙子兵法》作注,所注为孙子十家著(或十一家著)之一。有《宛陵先生集》60卷,有《四部丛刊》影明刊本等。词存二首。

...〔 ► 梅尧臣的诗(1885篇)