《己未过太湖僧寺得宗汝为书寄山蓣白酒长韵诗寄答》拼音版

宋代黄庭坚

wèiguòtàisēngzōngwèishūshānbáijiǔzhǎngyùnshī--huángtíngjiān

cóngxuéwǎnwéndàomóuguānjiàngōngzǎoshuāiguānshuǐjiànnèikuìlínbāng

línyǒuzōnghóuzhìnǎiyōngróngshǒuguānguǎgǎozhēnzhéqiángliáng

táojīngchēngshīshuāngzhèngjīngshénzhěntōng

shěqǐngqiújiāyǒuhóuzàitángxiàyánxiànguānquàngēng

zuòmínmǐnfēnglìngxiānzhūxíngwànshàngduòshìshuāng

zháiyányánzhōngqínfēngwēngǎoyàngshíchūfēnfēngfáng

qiánzhíbáitǐngxiōngzān怀huáisānchǐwèizāng

xiàngláiháojiézhìzhīniúyángrěnmínjiàoyǎngérshēng

jīngluǎnjiǔwàngchéngsòngduānxiōngxiōngláishāotīngcóng

shàngyōngdiàosuìsuìchéngànsuǒjiāyǒuchuāng

yǎnbiānzhīhéngyángxiāngtuīchéngshēnmiǎnguānliàndòukāng

suǒlǐnyánwèi使shǐpēngyuèshāishèjiǔgōngniándēng

qiǎnhuìérzǒuhuángwéiqiǎnjiàlüèjiāng

西shìchángyīngfēngkěnqiángzōngnǎi使shǐlìng

yuǎnjiāocǎozhānwéishangdèngwěiménluóchùchàimáng

jièwèn宿yānbiānshùfēnghéngsōngzhújiàntiānpánkōngzuòqiūshēng

niǎolàixiánzhēngshuìjiàluànshíjiānyánmíngshūzhōng

shānnóngláijiànsūnwēngwángchícáng

mínbìngbìngshēnyíngèngyùnwèisòngshūxínglèichǔkuáng

biānwènjiāchéngzāiyōuchéngdànduìchuáng

fēiniǎoběifēngchuībàozhāngshūhuíyíngōuzhuàngshèméixiāng

guānpēiqīngnènéhuángshānchángwěngèshāng

yàoténgkāilóngshǒufēngwèiwēnrénmàoshíjiāng

bēiyǐnyàoyǒngshīduìhánjiāngshēngshénláoxiāngqiūyuèmíng

wànxiāngmínyínxiōng寿shòugōng使shǐzhīchénghuàguāng

fǎnlái寿shòuzhōngyǒutūnzhōujīngtóngwángmìngzhíwèiqióng

shízhìshāozhúzhòumíngqióng

黄庭坚简介

唐代·黄庭坚的简介

黄庭坚

黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。

...〔 ► 黄庭坚的诗(2085篇)